Το 2013, η Epiphone γιορτάζει την 140η επέτειό της.Η ιστορία της Epiphone εκτείνεται σε τρεις αιώνες, από τον 19ο αιώνα, στη χρυσή εποχή των Αμερικανών κατασκευαστών κιθάρας του 20ου αιώνα και έπειτα στην παγκόσμια αγορά της νέας χιλιετίας. Σε αυτή τη πορεία, η ιστορία της Epiphone περιλαμβάνει σχεδόν σε κάθε μεγάλο καλλιτέχνη στην μουσική, όπως τον Les Paul, τους Beatles, τους Rolling Stones, Joe Pass, Jack Casady, Paul McCartney, Gary Clark Jr, Slash, Tommy Thayer των Kiss , Zakk Wylde, John Lee Hooker, τους My Chemical Romance, Joe Bonamassa, Tak Matsumoto, Matthew K. Heafy, Django Reinhardt, Duke Robillard, Paul Weller και Oasis.
Η Epiphone είναι ένας από τα παλαιότερους και πιο σεβαστούς κατασκευαστές μουσικών οργάνων στην Αμερική και ιδρύθηκε το 1873. Eχει κατασκευάσει μουσικά όργανα για κάθε στυλ μουσικής. Η Epiphone έχει μια σταθερή παρουσία σε κάθε μεγάλη μουσική εποχή από την τρέλα των μαντολίνο των αρχών της δεκαετίας του 1900 έως την τζαζ της δεκαετίας του 1920. Από την εποχή των archtops του swing έως την μεταπολεμική pop , jazz, r & b, τις αρχές του rock 'n' and roll και το "British Invasion" με heavy metal, punk, grunge και thrash.
Η ιστορία πίσω από την απίθανη άνοδο της Epiphone από ένα μικρό κατάστημα επισκευής μουσικών οργάνων, μια οικογενειακή επιχείρηση ουσιαστικά, σε μια παγκόσμια αναγνωρισμένη φίρμα στην παραγωγή μουσικών οργάνων ποιότητας θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε ένα μεγάλο μυθιστόρημα για το αμερικανικό όνειρο. Αλλά η ιστορία της, είναι αληθινή και όχι μυθιστόρημα.
Η ιστορία της Epiphone αρχίζει στα βουνά της Ελλάδας περνά προς την Τουρκία για να μεταπηδήσει πέρα από τον Ατλαντικό, μιλάει για τον Έλληνα μετανάστη που στήθηκε στις ακτές του Ellis Island και έγραψε το δικό του κεφάλαιο στην μουσική ιστορία. Το κεφαλαίο της Epiphone αρχίζει πριν από 140 χρόνια στην Καστανιά στα βουνά με θέα στην αρχαία πόλη της Σπάρτης. Ο οικογενειακός Θρύλος λέει ότι το 1865, ο Κωνσταντίνος Σταθόπουλος έφυγε από την Καστανιά και ταξίδεψε στη Μαγούλα στην κοιλάδα του Ευρώτα για να δηλώσει τη γέννηση του γιου του, Αναστάσιου Σταθόπουλου. Λίγα είναι γνωστά για την οικογένεια μέχρι το 1873, περίπου την εποχή που ο Αναστάσιος ήταν 12 ετών, όταν η οικογένεια Σταθόπουλου έφυγε από την Ελλάδα για τα παράλια της Τουρκίας, όπου εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Ένα πολυσύχναστο λιμάνι με έντονο ελληνικό πληθυσμό εμπόρων και βιοτεχνών. Εκεί, ο Κωνσταντίνος θα καθιερωθεί ως έμπορος ξυλείας.Ο Κωνσταντίνος θα έπαιρνε συχνά τον Αναστάσιο μαζί του σε ταξίδια εργασίας σε όλη την Ευρώπη, όπου το αγόρι παρατηρούσε προσεκτικά το εμπόριο του πατέρα του και έμαθε για τα τονικά ξύλα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η οικογένεια δημιούργησε ένα κατάστημα στη Σμύρνη πώλησης και επισκευής λαούτων, βιολιών και μπουζουκιών. Μέχρι το 1890, η τοπική φήμη ήθελε τον Αναστάσιο ως ένας ταλαντούχο οργανοποιό που άνοιξε το δικό του εργοστάσιο μουσικών οργάνων. Παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Πρώτος γιος του, ο Επαμεινώνδας, που γεννήθηκε το 1893, και ακολούθησε ο Αλέξανδρος, η Μιμή (?), ο Ορφέας και ο Φρίξος.
Οι υψηλοί φόροι που επιβάλλονται σε Έλληνες μετανάστες στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κάνει τη ζωή δύσκολη για την οικογένεια Σταθοπούλου και στην ηλικία των 40, ο Αναστάσιος παίρνει την απόφαση να επιβιβάστουν σε ένα πλοίο για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι δημόσιες εγγραφές μεταναστών από το 1904 αναφέρουν ότι η οικογένεια εγκαταστάθηκε αρχικά στην οδό Roosevelt αριθμός 56 στο Lower East Side του Μανχάταν, τόπος φιλοξενίας πολλών άλλων Ελλήνων και Ιταλών μεταναστών. Μόλις έφτασε στην Αμερική,ο Αναστάσιος συνέχισε το εμπόριο μουσικών οργάνων. Έχει αφομοιώσει γρήγορα το ρυθμό των αμερικανικών επιχειρηματικών πρακτικών. Κατέθεσε το πρώτο και μοναδικο του διπλώμα ευρεσιτεχνίας στις 25 Μάρτη 1909 για ένα ιταλικού τύπου bowl back μαντολίνο.Η πρώτη διαφημιστική καταχώρηση του Αναστάσιο Σταθόπουλου στα αγγλικά ανέφερε.
A. Stathopoulo
Manufacturer, repairer
of all kinds
of musical instruments
Patentee of the Orpheum Lyra
New York, 1911 U.S.A.
Ο Επαμεινώνδας, ο μεγαλύτερος γιός της οικογένειας, εύκολα συγχωνεύεται στην αμερικανική ζωή, πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο Columbia, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Με τον πατέρα του Αναστάσιο να φτιάχνει και να πουλά μουσικά οργάνα στο ισόγειο του σπιτιού τους με την υπόλοιπη οικογένεια να μένει από πάνω. Η γραμμή μεταξύ εργασίας και ζωής στο σπίτι έγινε όλο και πιο δυσδιάκριτη. Ο Επαμεινώνδας και ο Ορφέας βοηθούν τον πατέρα τους στο κατάστημα, που τώρα βρίσκεται στο 247 West 42nd Street.
Ο Επαμεινώνδας ήταν μόλις 22 ετών όταν ο Αναστάσιος πέθανε. Ως ο μεγαλύτερος γιος, ανέλαβε τη διατήρηση της επιχείρησης. Ήδη ήταν γνώστης του έργου του πατέρα του και ανυπομονεί να γίνει αναγνωρισμένος κατασκευαστής στην αγορά. ο Eπαμεινώνδας αντικατέστησε την παλιά ετικέτα του πατέρα του με μια νέα: "The House of Stathopoulo", ποιοτικά μουσικά όργανα από το 1873." Ήταν ήδη ένας ερασιτέχνης σχεδιαστής και εφευρέτης κατά τη διάρκεια της μαθητείας δίπλα στον πατέρα του. Ο Eπαμεινώνδας πήρε πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην εταιρεία και έλαβε το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα tone ring and rim μπάντζο.
Κατά το θάνατο της μητέρας του το 1923, ο Eπαμεινώνδας ανέλαβε την ιδιοκτησία των μετοχών και τον έλεγχο της επιχείρησης. Σταδιακά αντικατέστησε τα περισσότερα από τα παλιά μαντολίνα και εισήγαγε τη σειρά Recording για banjos, τότε το πιο δημοφιλές μουσικό όργανο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αμερική.
Η σειρά εισήχθη στις διαφημίσεις αλφαβητικά: Recording $ 125, Bandmaster $ 200, Concert στα $ 275 και το De Luxe για $ 350. Ο Eπαμεινώνδας συνέχισε να επεκτείνει την επιχείρησή του και η φήμη για την ποιότητα των εργασιών του αυξήθηκε. Η οικογένεια απέκτησε το στοκ και τα σύγχρονα μηχανήματα της Farovan Company στο Long Island. Ο Eπαμεινώνδας έδωσε στην αναπτυσσόμενη πλέον επιχείρηση ένα νέο όνομα-Epiphone. Το Epiphone αναφέρεται όχι μόνο στο όνομά του (Επαμεινώνδας αλλά έγινε γνωστός ως Epi γιατί οι Αμερικανοί δυσκολεύονταν να προφέρουν τον όνομά του), αλλά και στην ελληνική λέξη για την φωνή -phone. Θεωρούσε το όνομα αυτό ως ένα αντίλαλο που ενσάρκωνε την πρόοδο του γιου πάνω στα κατασκευαστικά όνειρα του πατέρα του.
Ο Epi πήρε τον τίτλο του προέδρου και του γενικού διευθυντή και ανακοινώθηκε σε εμπορικές δημοσιεύσεις και διαφημίσεις ότι «η νέα πολιτική των επιχειρήσεων θα είναι αφιερωμένη στην παραγωγή μπάντζο, τενόρος Banjos, μπάντζο μαντολίνα, κιθάρες μπάντζο και banjo ukuleles βάσει του καταχωρισμένου εμπορικό σήμα της «Epiphone.»
O Epi διατήρησε τους περισσότερους από τους ειδικευμένους εργαζόμενους του εργοστασίου στο Long Island. Η παραγωγή αυξήθηκε η ποιότητα βελτιώθηκε. Περίτεχνα μοντέλα μπάντζο εισήχθησαν το 1927, συμπεριλαμβανομένων των μπάντζο Emperor (500 $), η dansant (450 $), Concert Special (300 $) και Alhambra (200 $). H Epiphone πήγαινε καλά και οι αδελφοί Σταθόπουλοι, με τον Ορφέα τώρα ως Αντιπρόεδρο, μετακίνησαν την επιχείρηση στο 235-237 West Street 47η.Μέχρι το 1928, η εταιρεία Epiphone Banjo έκαναν banjos για Selmer / Conn και τα Music Continental καταστήματα, ένα σημαντικό διανομέα των μουσικών οργάνων. Το 1928, η Epiphone εισήγαγε επίσης την πρώτη γραμμή τηςς για ακουστικές κιθάρες για να ανταγωνιστεί με την εταιρεία που Epi προσδιορίζεται ως την μεγαλύτερη αντίπαλος της Epiphone, την Gibson.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου