Το μνημόνιο, το ελληνικό χρέος και ο Έλληνας

Πιστεύω ότι πέρα από την ρητορική για τα μέτρα του Μνημονίου (υπερ ή κατά) πρέπει πρωτίστως να απαντηθεί ένα ερώτημα. Είναι φυσιολογικό, νόμιμο και ηθικό να υποβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής ενός ολόκληρου λαού για να διατηρηθεί στην κυκλοφορία ένα νόμισμα και να πληρωθούν διακρατικά ή ομολογιακά δάνεια?? Πόσο κοστίζει η ποιότητα ζωής και η ίδια η ζωή των ανθρώπων τελικά μέσα στην Ευρωπαική Ένωση?

Το 1936 ένας δικτάτορας, ο Ι.Μεταξάς, είχε απαντήσει μονολεκτικά. ΟΧΙ. Και πιθανώς να μην το γνωρίζεται αυτό ήταν το πρώτο όχι που είχε πει, πριν από αυτό της 28ης Οκτ. 1940. Τότε για ακριβώς αυτούς του λόγους ο Μεταξάς αρνήθηκε να πληρώσει ένα δάνειο που είχε λάβει η Ελλάδα από τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique», με την αιτιολογία ότι: «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»

Με απλά λόγια ο Ι.Μεταξάς αρνήθηκε να πληρώσει το εξωτερικό χρέος της χώρας αναγνωρίζοντας ότι αυτό θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των πολιτών και την λειτουργία του κράτους. Έκανε πράξη αυτό που πριν λίγες ημέρες είπε ο Β.Πολύδωρας «κύριοι δεν μπορώ να σας πληρώσω γιατί θα μου πεθάνει το παιδί». 

Αντίθετα όλες οι εκλεγμένες κυβερνήσεις από το 2009 έως σήμερα επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους πόσο σημαντικό είναι να πληρώσουμε τα χρέη «ΜΑΣ». Ο τέως πρωθυπουργός ΓΑΠ, διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα θα πληρώσει κάθε σεντ του εξωτερικού της χρέους. Το ερώτημα που όλοι θα θέσουν είναι αν είναι σωστό να είμαστε μπαταχτσήδες. Να παίρνουμε δάνεια και να μην τα αποπληρώνουμε. Να έχουμε μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα και η όλη ουσία της συζήτησης για εμένα έχει τρία σκέλη. Α) Υπάρχει βιώσιμη λύση για την αποπληρωμή του χρέους? Β) Μήπως στην αγωνία των πολιτικών μας να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία της τροικας υποπίπτουν σε πιο σοβαρά λάθη και τελικά πυροβολούν τα πόδια τους και μαζί καταστρέφουν τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού? Γ) Είναι όντως διαρθρωτικά μέτρα αυτά που παίρνονται, που ρυθμίζουν τις στρεβλώσεις στην Ελληνική οικονομία και με το πέρας των υποχρεώσεων της χώρας θα έχουμε μια πιο ανταγωνιστική οικονομία και ένα πιο ευνομούμενο κράτος ? Ας τα δούμε ένα προς ένα και ας απαντήσουμε μετά αν όντως αξίζει να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής των ελλήνων, να στερούνται το κράτος πρόνοιας, για την πληρωμή των χρεών.

Α) Το Ελληνικό χρέος είναι δυσβάσταχτο. Μόλις πριν ένα χρόνο το ΔΝΤ είχε διατυπώσει σε όλους τους τόνους και δείχνοντας προς την Γερμανία ότι, είναι ανάγκη να βρεθεί βιώσιμη λύση για το Ελληνικό Χρέος. Μάλιστα απείλησε με αποχώρηση από το πρόγραμμα διάσωσης διότι όπως δήλωσαν οι αξιωματούχοι του, το Ταμείο δεν χρηματοδοτεί χρέη εις το διηνεκές. 

Η Ελλάδα αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ το 2009 με χρέος το οποίο ήταν ίσο με 120% του ΑΕΠ. Σήμερα 4 χρόνια μετά την πρώτη διάσωση, τις περικοπές, την δυσβάσταχτη φορολογία το ελληνικό χρέος εκτιμάτε ότι θα φτάσει στο 174% του ΑΕΠ. Σχεδόν 50% αύξηση δηλαδή από τα επίπεδα του 2009. 

Το νούμερο ζαλίζει και όλοι βλέπουν ότι απαιτούνται πια δραστικά μέτρα, ώστε η Ελλάδα να μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη της και να είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης και όχι παριάς. Όλοι ?? Εκτός της Γερμανίας. Η Γερμανία κατά κοινή ομολογία δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο γιατί σημαίνει ότι θα χάσει μέρος των τεράστιων κερδών της. Για αυτό άλλωστε είχαμε ακούσει πολλές φορές κατά το παρελθόν ότι συνολική λύση για το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας θα έρθει μετά τις Γερμανικές εκλογές. Και όταν αυτές πέρασαν η προθεσμία μετατοπίστηκε με την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος. Και όταν αυτό επιτεύχθηκε η προθεσμία μετατέθηκε για μετά τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2014 όπως μας ενημερώνoυν όλες οι οικονομικές εφημερίδες και ιστοσελίδες. 

Υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις ότι το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτούνται δραστικά μέτρα. Τα οποία για λόγους που δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα δεν λαμβάνονται. Αντίθετα η μόνη λύση, όπως μονότονα επαναλαμβάνουν όλοι (ειδικά οι κύριοι των Βρυξελλών), είναι η λήψη επιπλέον μέτρων. Πιο λοιπόν το αποτέλεσμα αυτή της πολιτικής? Να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια μόνιμη αποικία χρέους? Είμαστε στην τελική οι Έλληνες πολίτες ισότιμοι με τους πολίτες της Ευρωπαικής Ένωσης ή μήπως είμαστε ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας? Για να δανειστώ την γνωστή φράση του Α.Παπανδρέου υπάρχει φως στο τούνελ ή αυτή η κατάσταση θα βαραίνει εκτός από εμάς τα παιδιά και τα εγγόνια μας?? Διότι τα νούμερα δείχνουν ότι το χρέος αυτό δεν αποπληρώνεται.

Ημερησία 2012 Προβλέψεις για το Ελλ.Χρέος

Β) Η ορθή εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας και του Μνημονίου επαφίεται κυρίως στο πολιτικό σύστημα. Αυτό νομοθετεί, δίνει τις οδηγίες, παραβιάζει το σύνταγμα για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι κλπ Για την ποιότητα των πολιτικών στην Ελλάδα τι να γράψω που δεν το ξέρετε??  Άλλωστε μόλις εχτές το περιοδικό Spiegel δήλωσε για τον πρωθυπουργό της χώρας ότι είναι : «κατά φαντασίαν θεραπευμένος» και «Η Ελλάδα, το πλήρες μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, μία αναπτυσσόμενη χώρα; Μάλιστα ένα 'αποτυχημένο κράτος' (failed state) όπως το Αφγανιστάν και σύντομα ίσως και το Πακιστάν». Οι έλληνες πολιτικοί ενδιαφέρονται για ένα μόνο πράγμα. Την διατήρηση τους στην εξουσία. Είναι πρόθυμοι συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε απάιτηση των δανειστών μας και της ΤΡΟΙΚΑΣ που εφαρμόζει το πρόγραμμα, χωρίς καν να εξετάσουν, έστω επιδερμικά, τις επιπτώσεις που θα έχουν στην ελληνική κοινωνία, ή την ζημία που θα προκαλέσουν στην Ελληνική οικονομία. Αυτό θα πρέπει να μας έχει γίνει συνείδηση έως τώρα. Ενδιαφέρονται για την εξουσία και μόλις την αποκτήσουν θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω νόμου. Η καλύτερα θεωρούν τον εαυτό τους και το συμφέρον τους ως νόμο του κράτους.

Αν το Spiegel χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως αποτυχημένο κράτος (failed state) αυτό πρωτίστως έχει να κάνει με τους έλληνες πολιτικούς. Και όχι μόνο αυτούς που διοίκησαν πριν το 2009 αλλά ειδικά αυτούς που κυβέρνησαν από το 2009 και μετά. Μήπως ξεχάσαμε ότι τον ΟΚΤ του 2011, o Σαρκοζί, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα του προσπαθώντας να ανέβει στο τραπέζι, και φώναζε προς τον Παπανδρέου «Είσαι ένας γα#%&@νος ψυχοπαθής!»?? Μάλιστα όπως δημοσίευσε τότε η γαλλική εφημερίδα Le Canard Εnchaine ο Νικολά Σαρκοζί έλεγε στους υπουργούς του κατά τη Σύνοδο Κορυφής των G20 στις Κάννες "Ο Παπανδρέου είναι μ@$%ς, ένας πραγματικός μ#$%ς".

Το χτεσινό άρθρο του Spiegel είρθε να απαντήσει στο δεύτερο ερώτημα που θέτω. Ακόμα και αν η λύση ήταν η τυφλή εφαρμογή του Μνημονίου οι έλληνες πολιτικοί δεν είναι ικανοί να το εφαρμόσουν. Αποδεικνύει και κάτι άλλο όμως που σχετίζεται με το πρώτο σκέλος. Το Spiegel είναι ένα περιοδικό που εκφράζει το γερμανικό σύστημα. Και ως τέτοιο μας λέει ότι, αποτύχατε κύριοι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε συνολική λύση του Ελληνικού χρέους. Αυτό ας το κρατήσουμε ενόψει των ευρωεκλογών. Εν κατακλείδι

οι πολιτικοί μας έχουν αποτύχει πλήρως και μπορεί εδώ στην Ελλάδα με την βοήθεια των ΜΜΕ να εμφανίζονται ως μεγάλοι και τρανοί , στο εξωτερικό όμως όλοι ξέρουν ότι είναι οι κύριοι υπαίτιοι για το ότι η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος. Εμείς κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το πολιτικό προσωπικό που ευθύνεται για την κρίση χρέους στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αυτό που θα έχει και τις λύσεις για το πρόβλημα. 

Ο Βενιζέλος σε συνάντηση του Eurogroup

Γ) Τα μέτρα που λαμβάνονται στην Ελλάδα έχουν καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα. Ας μην γελιόμαστε σε αυτό. Όλα τα επιχειρήματα ότι αντίστοιχοι νόμοι εφαρμόζονται και σε άλλα κράτη χάνουν την αξιοπιστία τους όταν κανείς εξετάσει πως εφαρμόζονται (και από ποιους) τα μέτρα αυτά. Τις τελευταίες ημέρες έχει ανοίξει η συζήτηση για τα 25 ευρώ που πρέπει να πληρώνει ο Έλληνας πολίτης για να εισαχθεί στο δημόσιο Νοσοκομείο. Πολλοί συγκρίνουν το μέτρο με το αντίστοιχο που ισχύει στην Σουηδία για να το δικαιολογήσουν. Μόνο που οι σουηδοί πληρώνουν 17 ευρώ (8 ευρώ λιγότερα) με πενταπλάσιους από τους έλληνες μισθούς και συντάξεις. Αλλά δεν θα μπω σε αυτή την σύγκριση γιατί έχω ένα καλύτερο παράδειγμα, που αποδεικνύει ότι οι νόμοι αυτοί δεν εφαρμόζονται για να γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Ή για να διορθωθούν στρεβλώσεις που υπήρχαν και αναπτύχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Θα αναφερθώ στην εξίσωση του φόρου καυσίμων. Η εξήγηση που έδωσε το υπουργείο οικονομικών είναι ότι η εξίσωση έγινε για να αντιμετωπιστεί το λαθρεμπόριο στα καύσιμα. Και η λύση που εφαρμόστηκε ποιά ήταν?? Να τιμωρηθούν οι πολίτες. Οι πολίτες του κράτους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν καμία ευθύνη για το λαθρεμπόριο των καυσίμων τιμωρούνται γιατί το επίσημο ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το λαθρεμπόριο καυσίμων. Την ανικανότητα αυτή ο έλληνας την πληρώνει με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του, με συνανθρώπους του να απανθρακώνονται στα σπίτια τους ή να χάνουν την ζωή τους από αναθυμιάσεις γιατί το Ελληνικό κράτος αδυνατεί να βάλει τέλος στο λαθρεμπόριο καυσίμων. Μάλιστα τα στοιχεία του προυπολογισμού έδειξαν ότι παρά την εξίσωση της τιμής των καυσίμων το λαθρεμπόριο καυσίμων συνεχίζεται ανενόχλητο. Και σαν να μην έφτανε αυτό το ελληνικό κράτος που τιμωρεί τους έλληνες πολίτες για την ανικανότητα του, επιβραβεύει επιχειρηματία που κατηγορείτε για λαθρεμπόριο καυσίμων δίνοντάς του μεγάλη δημόσια επιχείρηση που ιδιωτικοποιήθηκε πρόσφατα. Μετά από όλα αυτά βλέπετε εσείς να γίνεται πιο ανταγωνιστική η οικονομία μας? Μήπως αντί να διορθωθούν οι στρεβλώσεις βασιλεύει και γιγαντώνεται η διαφθορά??

Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα η απάντηση του Ι.Μετάξά φαίνεται να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η άρνηση πληρωμής του εξωτερικού χρέους, η απαίτηση για άμεση λύση στο πρόβλημα χρέους είναι η πιο ενδεδειγμένη για την Ελλάδα. Πιθανώς αυτή η λύση να έχει καθυστερήσει ήδη να έρθει. Η συνέχιση όμως αυτή της πολιτικής μόνο νέα πακέτα διάσωσης, χρηματοδότησης του χρέους και νέα μνημόνια θα φέρει. Περιμένω τις απόψεις σας και τα επιχειρήματά σας στα σχόλια.