Όλο και πιο συχνά εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα νοσταλγοί της χούντας. Και ειδικά από την ώρα που έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα η παράταξη των Νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Με φράσεις κλισέ του στυλ «μια χούντα μας χρειάζεται», «περνάγαμε καλά επί χούντας», «κατά την επταετία δεν είχαμε χρέος», «ο Παπαδόπουλος και οι συνταγματάρχες ήταν πατριώτες» κοκ. Ό,τι να ναι κυριολεκτικά σε αυτή την χώρα. Πρόσφατα σε μια παρόμοιου τύπου συζήτηση ρώτησα ένα θαυμαστή της επταετίας την εξής απλή ερώτηση. Ποία η πατριωτική σχέση της χούντας του Παπαδόπουλου με την χούντα πχ του Μεταξά...Δύσκολο ερώτημα για τους θαυμαστές - νοσταλγούς. Γιατί πολύ απλά καλείσαι να συγκρίνεις δύο όμοια πράγματα, στην ίδια χώρα. Και τότε όταν βάζεις την κοινή λογική κάτω βλέπεις ότι η χούντα Παπαδόπουλου ήταν απλά μια φαρσοκωμωδία και τίποτα παραπάνω. Ο Μεταξάς μπορεί να κυνήγησε τους αριστερούς, να είχε ίσως και παρόμοιες απόψεις με τους στρατιωτικούς του Παπαδόπουλου αλλά δύο πράγματα δεν μπορεί να του αμφισβητήσει κανείς. Πρώτον ότι ήταν πατριώτης και δεύτερον ότι ήταν σοβαρότερος από τους διοικητές της επταετίας. Οχύρωσε την Ελλάδα με την περίφημη γραμμή Μεταξά, οργάνωσε με υποδειγματικό τρόπο την επιστράτευση τον Οκτώβριο του 1940, καθιέρωσε το 8 ωρο, το ΙΚΑ κλπ. Στο ισοζύγιο η ιστορία τον κρίνει θετικά άσχετα αν σε κάποιους αυτό δεν αρέσει. Στον αντίποδα η χούντα Παπαδόπουλου, τοποθετήθηκε στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς για εξυπηρέτηση ιδίων σκοπών και στόχων, επιδόθηκε σε βασανισμούς και εξορίες, άφησε τον στρατό σε κακό χάλι, με αποτέλεσμα να σταλούν στρατεύματα στην Κύπρο χωρίς πυρομαχικά, ξεκίνησε ένα οικοδομικό όργιο χωρίς σχέδιο και οργάνωση μετατρέποντας την Ελλάδα σε μικρές κόπιες της Αθήνας. Αν την εποχή εκείνη ο κόσμος ένιωθε ότι περνούσε καλύτερα είναι γιατί κατά την δεκαετία του 60 υπήρχε μεγαλύτερη προσφορά χρήματος στην διεθνή αγορά σε σύγκριση με την δεκαετία του 80 λ.χ. Μην ξεχνάτε ότι παρεμβλήθηκε και η διεθνή πετρελαϊκή κρίση στα μέσα της δεκαετίας του 70 που μείωσε σημαντικά το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα, αντικαθιστώντας την απώλεια αυτή με το πλαστικό χρήμα και φτάνοντας έως τις ημέρες μας. Αυτό και τίποτα παραπάνω από αυτό. Εκτός αν θέλουμε να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας ότι ο Παπαδόπουλος προετοίμαζε σταθμό πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα (ναι όντως κυκλοφορεί αυτή η φήμη στο διαδίκτυο) και για αυτό τον έριξαν οι Αμερικάνοι σε συνεργασία με τους προδότες αριστερούς.
Και γιατί είναι εντελώς αστείο; Γιατί οι αριστεροί όσο και να φωνάζουν, δεν έριξαν την χούντα. Η χούντα δεν έπεσε από το πολυτεχνείο, ουσιαστική αντίδραση στο καθεστώς δεν υπήρξε πέρα από τον περιστατικό του πολυτεχνείου. Η χούντα έπεσε γιατί πολύ απλά δεν ήταν απαραίτητη μετά την Κυπριακή καταστροφή. Εκτέλεσε άψογα τον σχεδιασμό των Αμερικανών, διχοτόμησε το νησί (συνέπειες τις οποίες βιώνουμε έως σήμερα) και οι αριστεροί παρακολουθούσαν άπραγοι όπως κάνουν και στις μέρες μας. Η Αριστερά δυστυχώς (για αυτήν) προσπαθεί να πείσει ότι συμμετείχε σε αγώνες που ποτέ δεν έδωσε. Η ιστορία όμως είναι καταγεγραμμένη και δεν αλλάζει Και όσο πιο δυνατά φωνάζουν οι εκπρόσωποι της αριστεράς τόσο μεγαλύτερο είναι το κενό της ανυπαρξίας τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι αριστεροί δεν βασανίστηκαν ή εξορίστηκαν κατά την επταετία. Αλλά αυτό είναι θυματοποίηση δεν είναι αντίσταση. Δεν ήταν πχ αντίσταση ο βασανισμός και οι εκτελέσεις των Εβραίων κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν στοχοποιήση και ρατσισμός. Το αυτό, λοιπόν και με τους αριστερούς κατά την διάρκεια της Χούντας. Άσχετα αν κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης γέμισε η χώρα με δήθεν αντιστασιακούς. Οι περισσότεροι μάλιστα ήταν στο στυλ Πάγκαλου (αντίσταση από τα μπιστρώ του Παρισιού) ή του Ακη Τσοχατζόπουλου (αντίσταση από τις μπυραρίες του Μονάχου). Και είναι ακριβώς αυτή η ανυπαρξία αντίστασης που οδήγησε ή διατήρησε δύο μεγάλα δεινά για την Ελλάδα.
Το πρώτο είναι ο πλήρης έλεγχος και η εξάρτηση της Ελλάδας από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις. Διατήρησε τα πάθη, τα μίση και την αντιπαλότητα ενώ η χώρα βυθιζόταν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό εξάρτησης. Πάρτε ως παράδειγμα τα κοιτάσματα πετρελαίου / φυσικού αερίου στο Αιγαίο Ήταν γνωστά από την δεκαετία του 80 και η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ από τότε και μάλιστα σε εποχές που διπλωματικά οι Τούρκοι είχαν κάνει μεγάλα σφάλματα και θα μπορούσαμε να εκμεταλευτούμε τα κενά αυτά. Αντίθετα όποιος μιλούσε για αυτά αυτομάτως εντασσόταν στην κατηγορία συνωμοσιολόγων τύπου Λιακόπουλος.
Το δεύτερο είναι ότι απέκτησαν δύναμη και εξουσία οι εκπρόσωποι μιας γενιάς που πήραν πολύ περισσότερα από όσα πρόσφεραν. Στην πραγματικότητα η προσφορά τους ήταν μηδενική ενώ απέκτησαν πλούτο, προβολή, δόξα για αγώνες που ποτέ δεν έδωσαν. Αυτοί οι άνθρωποι (που γεύτηκαν τα οφέλη της εξουσίας) δείλιασαν μπροστά στην χούντα του Παπαδόπουλου και οι περισσότεροι κρύβονταν ή είχαν φύγει στο εξωτερικό. Αναρωτιέμαι τι θα έκαναν αν απέναντι τους είχαν μια παρόμοια χούντα στυλ Λατινικής Αμερικής όπως του Βιντέλα και του Πινοσέτ. Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς (όχι όλοι φυσικά) οδήγησαν την χώρα στο σημερινό της χάλι. Πήραν λαίμαργα όποιο πλούτο υπήρχε διαθέσιμο και δεν πρόσφεραν τίποτα.
Δυστυχώς, άσχετα αν μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι μέσες άκρες η πραγματικότητα. Ούτε πατριώτες ήταν οι χουντικοί, ούτε κανέναν σοβαρό αγώνα έδωσαν οι αριστεροί. Απλά υπήρχαν για να διαιωνίζεται ένας πολιτικός διχασμός ανάμεσά μας ώστε να επιτυγχάνονται τα διάφορα σχέδια ευκολότερα εις βάρος μας. Όπως συμβαίνει με την Χρυσή Αυγή στις μέρες μας και τους εκπροσώπους της άκρας αριστεράς.
ΥΓ Επειδή το θέμα είναι ευαίσθητο και το Blog θέλει να κρατήσει ένα φιλικό κλίμα άσχετα αν συζητάει ευαίσθητα θέματα νιώθω ότι πρέπει να εξηγήσω μερικά πράγματα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
1) Δεν είμαι θαυμαστής του καθεστώτος Μεταξά, θεωρώ ότι σε σύγκριση (αποκλειστικά και μόνο) με το καθεστώς Παπαδόπουλου ήταν πολύ πιο σοβαρό και υπεύθυνο.
2) Δεν μειώνω ούτε αμφισβητώ τους βασανισμούς που υπέστησαν οι αριστεροί. Το αντίθετο μάλιστα θέλει μεγάλο θάρρος να αντιμετωπίζεις φυλακισμούς, διώξεις, βασανισμούς και να μένεις πιστός στα ιδανικά σου ή τα πιστεύω σου. Αλλά αυτό δεν είναι αντίσταση. Είναι ρατσισμός και διώξεις για πολιτικά πιστεύω.
3) Δεν υποστηρίζω ότι ολόκληρη η γενιά της μεταπολίτευσης ήταν λαμόγια και δήθεν. Επέτρεψαν όμως στα λαμόγια και τους δήθεν να αποκτήσουν εξουσία.
4) Έγραψα το άρθρο για να τονίσω την υποκρισία των δύο παρατάξεων η οποία είναι και το μόνο που έχουν να προβάλουν οι φανατικοί εκπρόσωποι των δύο πλευρών.
5) Δεν ανήκω σε καμία πολιτική παράταξη για αυτό επέλεξα και την συγκεκριμένη φωτογραφία.
Χρήσιμα Links.
1) Ο Παπαδόπουλος ετοίμαζε σταθμό πυρηνικής ενέργειαςhttp://www.stoxos.gr/2013/04/blog-post_951.html
2) Οι διαφορές της επιστράτευσης του 1940 και του 1974http://www.inews.gr/62/oi-diafores-tis-epistratefsis-tou-1940-me-afti-tou-1974.htm
3) Θ.Καρυώτης Ομιλία για την Ελληνική ΑΟΖhttp://www.enkripto.com/2012/03/blog-post_6323.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου